Sneeuw in Afrika

Hallo allemaal,
ja jullie lezen het goed. Het sneeuwt hier gewoon! Ofja sneeuw.. Het is meer hagel wat op sommige kleine plekjes blijft liggen en wat dan op sneeuw lijkt. De mensen vinden het echt helemaal geweldig en vandaag toen we in de auto zaten stopte ze langs de berm om het kleine beetje sneeuw wat in de berm lag aan ons te laten zien. We stonden er echt bij van; okee….. is dit het..? maar voor hun is het heel bijzonder natuurlijk. Ze maken dit weer zelden mee, en dat merk je ook wel aan de vele ongelukken die de afgelopen dagen gebeurd zijn.
Verder heeft het hier vanaf maandag alleen nog maar geregend en heel hard gewaaid. De huisjes van de kinderen staan blank en het ‘’klaslokaal’’ waar we day-care en de huiswerkklassen houden lekt als een zeef en is ijs koud. De kinderen hebben de kleren niet om zich warm te houden en lopen dus in dekens rond.
Zodra het een klein beetje opklaart rennen we naar buiten om nog even wat met de kinderen te gaan doen en die momenten zijn natuurlijk hartstikke leuk. Maar van day care of homework class komt het niet echt met dit weer.
Gelukkig wordt het morgen weer beter weer. Het is ondertussen ook gestopt met regenen en ik zie een heel klein zonnetje doorkomen. Dus dat beloofd wat!
Ik vandaag in een ‘’blanke’’ dokterspraktijk geweest. Een van de andere vrijwilligers had een diepe wond in haar hand van een stuk glas en omdat ik de enige was die tegen bloed kon ben ik (als een stoere bikkel) met haar meegegaan. De praktijk was vergeleken met de praktijk van vorige week erg mooi. De wond moest gehecht worden en vervolgens zijn we weer terug naar ons huisje gegaan.
Papa vroeg me net aan de telefoon of ik nog wat over ons project op mijn site kon zetten. Ik heb dit inderdaad nog niet zoveel. Je kunt het ook niet echt een project noemen omdat we een van de eerste vrijwilligers zijn en de kinderen in het begin nog erg aan ons en de structuur die wij ze geven moesten wennen. Nu na 3 weken merk je wel echt dat het heel erg goed aan het gaan is. De kinderen zijn aan ons gewend en komen op tijd. Ook leren ze veel en ik hoop echt dat de volgende vrijwilligers dit door kunnen zetten want op deze manier kun je ze veel leren waar ze in de toekomst profijt van hebben.
Verder beginnen we elke dag om 9 uur met de day care. Day care is een soort peuterschool. De kinderen zitten in een kringetje en zo beginnen we aan het thema van de dag. We hebben elke dag een ander thema zoals kleuren, cijfers en lichaam. We hebben bijna overal een liedje voor en dat is erg goed voor de Engelse ontwikkeling van de kinderen. Ze praten vloeiend Zulu en hun tweede taal wordt dus Engels. Bij sommige merk je echt al dat ze in het Engels dingen duidelijk proberen te maken aan ons. Ook maken we puzzels van 10 stukjes en doen we spelletjes of gaan we naar de speeltuin waardoor ze leren delen. Als wij de day care niet doen dan lopen de kinderen heel de dag doelloos rond. Ze moeten zichzelf dan vermaken en krijgen geen tandenpoets of toiletmoment waardoor ze overal gaan plassen. De tanden van de kinderen zijn bij veel kinderen rot en dat is natuurlijk sonde al op zo’n jonge leeftijd. De 5 huismoeders die hier rondlopen zijn de hele dag bezig met kleren uitwassen, voor de jongste baby’s zorgen, de huizen schoonmaken en eten koken. Hier hebben zij hun handen helemaal vol aan dus de kinderen krijgen bijna geen moederliefde. Het is daarom ook belangrijk dat we ze aandacht geven en ze positief benaderen zodat ze daar zelfverzekerder van worden. Het voelt hier echt als een grote familie. De oudere kinderen zorgen voor de jongere kinderen en iedereen hoort erbij.
’s middags hebben we van 13:00 tot 14:30 day care en dan gaan we meestal met ze wandelen of wat anders intensiefs. De kinderen kunnen namelijk niet 2 dagdelen in een lokaal zitten omdat dat veel te vermoeiend is voor ze, en zoveel concentratie is er niet.
Om 15:30 begint het uurtje homework class. Ook dit is iets wat alleen de vrijwilligers doen als ze er zijn dus hoop ik dat de volgende vrijwilligers het ook echt gaan doorzetten. In deze klas komen de kinderen rechtstreeks uit school naartoe. Het is niet zo dat ze huiswerk meekrijgen van school. Wij geven ze bijles in het alfabet en in +,- en x sommen. Bijna alle kinderen kennen het alfabet nu en de + sommen gaan ook erg goed. – en x daar in tegen gaat wat moeizamer. De kinderen gebruikten al hun tenen, vingers, tanden en tekenen bolletjes op papier om alles uit te kunnen rekenen. Echt vanzelf uit het hoofd gaat het nog niet. Maar dat komt wel! Als ze maar vaak genoeg oefenen. Als je wat ze nu al kunnen vergelijken met wat ze in het begin van onze komst konden, dan zijn ze echt enorm gegroeid.
Om 18:30 begint de homework class voor de ouderen jongens en meisjes. Zij zijn rond de 20 jaar en zijn echt gemotiveerd iets te leren. Helaas zijn het er elke keer maar een stuk of 4 jongens die komen.
Zo ziet onze dag er een beetje uit. Het is ontzettend leuk en al klinkt het nu heel gestructureerd, elke dag is anders.
Er zijn hier nog wat taken die gedaan moeten worden, zoals een moestuintje aanleggen, een kippenhok maken, etc. Helaas is hier op dit moment geen geld voor dus kunnen we ze hiermee niet helpen. Dat is erg jammer omdat ik me er ook wel op had verheugd om deze dingen voor ze te doen. Nu denk je misschien; ‘’maar een moestuin kost toch geen geld om aan te leggen?’’ Een moestuin is niet zo moeilijk nee, maar er moet eerst een kippenhok komen omdat anders de kippen alle groenten opeten.
Het is ook logisch dat er op dit moment geen geld voor is. Vorige maand een paar hele nieuwe wc’s zijn aangelegd door de vorige vrijwilligers dus dat heeft ze erg veel geld gekost. Ik vind het wel jammer want ik had ze hier graag mee willen helpen. Maarja, nu spenderen we deze tijd gewoon met de kinderen en dat is misschien nog wel veel meer waard.
Er zijn hier 3 baby’s die nog heel jong zijn. Die zijn echt heel schattig en daar kun je ook lekker mee knuffelen en spelen. Ze genieten echt van alle aandacht en huilen veel minder dan de verwende Nederlandse baby’s. Erg fijn!
Je merkt echt dat de kinderen hier op dit project niet veel aandacht gewend zijn. Bij een aai over het hoofd of een knuffel stralen de kindjes al helemaal en dat geeft echt een goed gevoel. Ook vertrouwen de kinderen je blindelings en vallen ze af en toe gewoon in slaap in je armen.
Al deze kinderen mogen zo blij zijn dat Don en Linda ze een onderkomen geven. Ze hebben hier een onbezorgde jeugd en hebben de kans om hun eigen toekomst te maken door naar school te gaan en later een baan te krijgen. Er zijn hier zoveel straatkinderen die helemaal niks en niemand hebben. Hier hebben de kinderen het echt goed en zijn ze gelukkig. En Don en Linda zijn echt de beste mensen die ik ooit in mijn leven heb ontmoet. Ze hebben heel hun leven opgegeven om voor deze kinderen te zorgen en dat doen ze met heel veel plezier.
Afgelopen week hebben we nog een boys night gehouden. 10 jongens van 14 tot 20 kwamen langs in ons huisje om pizza te eten en film te kijken. De jongens waren ons heel erg dankbaar en het was een gezellige avond.

Je bouwt in 3 weken echt een band op met de kinderen en met Don en Linda, dus afscheid nemen gaat zekerweten nog wel tegenvallen. Maar we hebben wel een geweldige tijd om op terug te kijken!